ฮาตาเกะ เคน ตอนพิเศษ 3: เหล่าเด็กสาวที่หายตัวไป

*เนื้อหาช่วงนี้อ้างอิงจาก อนิเมะ โบรูโตะ ตอนที่ 106 – 110

*ต้นฉบับคือ นิยาย Konoha Shinden: Steam Ninja Scrolls.

 

กลับมาแล้วครับ

 

เคน: เอ๋ ทำอะไรกันอยู่เนี่ย อ้าว สวัสดีครับคุณเท็นเท็น จะเดินทางไปด้วยกันเหรอครับ

เท็นเท็น: ไงเคน ไม่ได้เจอกันตั้งนาน ฉันแวะเอาเสื้อผ้ามาให้มิราอิน่ะ แล้วนี่เธอไปไหนมาน่ะ?

เคน: ตรวจสอบความเรียบร้อยแถวนี้น่ะครับ แหะแหะ

 

แล้วเด็กคนนี้เป็นใครกันน่ะ?

 

ทัตสึมิ: ส..สวัสดีค่ะ! ฉ..ฉันชื่อทัตสึมิค่ะ

คาคาชิ: เด็กคนนี้จะเดินทางไปกับพวกเราด้วยช่วงนึงน่ะ

เคน: หา?!

 

เคน: หา เธอกำลังเดินทางท่องเที่ยวไปทำบ่อน้ำพุร้อนเพื่อตามความฝันของแม่ที่ล่วงลับไปเมื่อไม่นานนี้งั้นหรอ? เด็กผู้หญิงตัวคนเดียวเนี่ยนะ?

มิราอิ: ใช่ค่ะ ทัตสึมิจังเธอไม่มีเงินติดตัวเลย ฉันเลยขอให้เธอไปกับพวกเราด้วยน่ะค่ะ

 

ทัตสึมิ: ฉันต้องขอโทษที่ทำให้เดือดร้อนจริงๆนะคะ

มิราอิ: อย่าคิดมากไปเลยนะ ทัตสึมิจัง ฉันอยากจะช่วยจริงๆนะ

 

เคน: สมกับเป็นมิราอิจังจริงๆนะ ใจดีเสมอเลย

มิราอิ: พูดอะไรกันคะ รุ่นพี่…

 

ทัตสึมิ: คุณเคนกับคุณมิราอิเนี่ยเป็นแฟนกันงั้นเหรอคะ เหมาะสมกันมากเลยค่ะ

มิราอิ: เอ๋ ม..ไม่ใช่อย่างนั้นนะ! รุ่นพี่เคนน่ะเป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียนและเราแค่รู้จักกันตั้งแต่เด็กๆแล้วแค่นั้นเอง

 

เคน: แล้วทำไมต้องปฏิเสธแบบเสียงดังฟังชัดขนาดด้วยนั้นล่ะ เสียมารยาทจริงๆเธอนี่ ทำไม หา? กับฉันมันแย่นักรึไง!

มิราอิ: ก.. ก็จะได้ไม่ต้องมีใครมาเข้าใจผิดแบบนี้อีกไงคะ!

ทัตสึมิ: เห…

 

คาคาชิ: สบายตัวดีจังเลยนะ

เคน: ช่าย…แต่จะดีกว่านี้ถ้าผมไม่ได้อยู่ท่ามกลางตาแก่สองคนอะ…

ไก: เงียบน่า มีหน้าที่คุ้มกันไม่ใช่รึไง

 

 

เคน: นี่พ่อ.. ทัตสึมิจังน่ะ…

คาคาชิ: หืม ทำไมเหรอ?

 

เคน: ผมรู้สึกเหมือนกับว่าเธอมีอะไรซ่อนอยู่น่ะ… ผมก็ไม่รู้ว่าเธอโกหกไหม แต่… ไม่รู้สิครับ ข้อมูลของเด็กที่หายตัวไปก็มีแต่รุ่นเธอกับมิราอิจังทั้งนั้น แล้วพอเริ่มเข้าใกล้เป้าหมาย เธอก็โผล่มาพอดีอีก…

 

เคน: ผมไปเช็คมิราอิจังก่อนดีกว่า

คาคาชิ: ขี้ระแวงเสมอเลยนะเราน่ะ ตอนนี้มิราอิกับทัตสึมิกำลังแช่น้ำร้อนอยู่นะ

 

ไก: ทำเป็นพูดจาซะดูดี แต่จริงๆแล้วจะไปแอบดูมิราอิใช่ไหมล่ะ?

เคน: พูดอะไรเนี่ย คุณไก! เห็นผมเป็นไอ้ลามกโรคจิตรึไง?!

 

ไก: นั่นไง! หน้าแดงด้วย นี่คิดจะทำจริงๆใช่มั้ย เจ้าบ้า!

เคน: ผมเปล่าหน้าแดงสักหน่อย ใครมันจะไปทำอะไรบ้าๆแบบนั้นกันเล่า!

 

มิราอิ: เอ๋ เสียงรุ่นพี่เคนนี่นา เอะอะอะไรกันน่ะ?

 

มิราอิ: แช่น้ำร้อนตอนกลางคืนเนี่ยดีจังเลยน้า..

ทัตสึมิ: คือว่า… คุณมิราอิ ฉันต้องขอโทษที่โกหกคุณด้วยนะคะ…

 

มิราอิ: เอ๋ หมายความว่ายังไงเหรอ?

ทัตสึมิ: สาเหตุที่ฉันเดินทางมานี่ ไม่ใช่ว่าเพราะจะทำตามความฝันของคุณแม่หรอกค่ะ

 

ทัตสึมิ: ที่จริงแล้วฉันตั้งใจจะเดินทางไปที่บ่อน้ำพุร้อนที่จะทำให้เห็นคนที่ตายไปแล้ว ได้น่ะค่ะ

มิราอิ: เอ๋ บ่อน้ำพุร้อนที่ทำให้เห็นคนตายไปแล้วได้อย่างงั้นเหรอ

 

มิราอิ: มันไม่มีของแบบนั้นหรอกนะ ทัตสึมิจัง

ทัตสึมิ: มันมีอยู่จริงๆ แน่ค่ะ ฉันอยากเจอแม่ มันคุ้มค่าที่จะเสี่ยงนะคะ!

 

ทัตสึมิ: คุณมิราอิก็อยากเจอคุณพ่อเหมือนกันใช่ไหมมั้ยคะ งั้นเราไปด้วยกันนะคะ

มิราอิ: ต..แต่ว่า

 

 

มิราอิ: ฉัน..มีหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบ… แต่ฉันก็อยากเจอพ่อของฉันเหมือนกัน..

 

คาคาชิ: เฮ้ เคน ตื่น…

 

เคน: มีอะไรกันครับ… พ่อ

คาคาชิ: มีเด็กหลงทางน่ะสิ

 

เคน: หา?

 

เคน: มันไม่แปลกไปหน่อยเหรอพ่อ? อย่างมิราอิจังเนี่ยนะทิ้งภารกิจ ถ้าเป็นผมก็ว่าไปอย่าง

คาคาชิ: เพราะศัตรูใช้จุดอ่อนของเธอน่ะสิ

เคน: จุดอ่อนเหรอ

คาคาชิ: การที่จะได้เจอกับคนที่ล่วงลับไปแล้วน่ะ

 

คาคาชิ: ศัตรูคงใช้คาถาดวงตาได้ถึงหลอกล่อให้เด็กสาวที่อยากเจอคนที่ตายไปแล้วไปติดกับ และมิราอิก็อยากเจอกับพ่อของเธอมาตลอด… เดาว่าทัตสึมิก็อยากเจอแม่ของเธอเหมือนกัน ถึงได้มาที่นี่

 

 

 

เคน: มิราอิจังอยู่ในถ้ำนี้สินะ แต๊งกิ้วนะ เก็งกิ เด็น เพื่อนยาก

เก็งกิ: ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว เคนจัง

 

-เฮ้ย! พวกแกเป็นใครกันวะ?!

-จัดการพวกมันเลย!!

ไก: โอ้

 

ย้ากกกก!!

 

เคน: โอ้ว คุณไกเจ๋งที่สุด เล่นพวกมันให้หมดเลยครับ!

ไก: วะฮ่าฮ่าฮ่า มันแน่อยู่แล้วเฟ้ย!!

 

เคน: ว้าว สมกับเป็นผู้ใช้ไทจิตสุอันดับ 1 ของโลกจริงๆ! เอ๋ ทำไมมองผมแบบนั้นล่ะ ป๊ะป๋า?

 

-(เล่นงานไอ้เด็กนี่ก่อนดีกว่า)

-เฮ้ย!

 

 

เคน: ไอ้บ้าเอ้ย ตกใจหมดเลย!!

 

-อ้ากกก!!

-เฮ้ เกิดอะไรขึ้นน่ะ?!!

 

ไก: ใช้ได้นี่ ฝีมือไม่ตกเลย สมกับเป็นลูกชายของคู่แข่งตลอดกาลของฉันจริงๆ

เคน: กะว่าจะไม่ใช้พลังงานแล้วเชียว

 

-ท่านริวกิว มีผู้บุกรุกครับ! คนนึงแข็งแกร่งอย่างกับสัตว์ประหลาดกับเจ้าผมเทาสองคน อีกคนเป็นเด็กหนุ่มหน้าตาดีครับ!

-ว่าไงนะ!!

 

ไก: ฮ่าฮ่า โทษทีนะที่ฉันแข็งแกร่งน่ะ!

เคน: เอ๋ เด็กหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาเหรอ! พ่อ หมอนี่เป็นคนดีนี่นา ปล่อยเขาไปเหอะเนอะ!

คาคาชิ: เจ้าหมอนี่…

 

ท..ทุกคน…

 

เคน: มิราอิจัง! อ้าว ทัตสึมิจัง เป็นอะไรน่ะ?!

ไก: โย่ว คาคาชิ ฉันชนะล่ะ ฉันจัดการไป 7 นายแค่ 5

คาคาชิ: ว่าไงนะ คิดจะแข่งงั้นเหรอ?

 

คาคาชิ: งั้นฉันจะเอาจริงบ้างล่ะนะ!

ริวกิว: อ้าก!!

 

ทัตสึมิ: อ๊ะ!!

มิราอิ: ทัตสึมิจัง ได้สติแล้วสินะ!

 

หนอย!

 

มิราอิ: เดี๋ยวฉันตามไปเองค่ะ

เคน: อ้าว เดี๋ยวสิ มิราอิจัง!!

 

เคน: พ่อ

คาคาชิ: ไม่เป็นไร เธอเป็นนินจาฝีมือดี ไมต้องห่วงเธอหรอก เราต้องพาเด็กผู้หญิงพวกนี้ออกไปที่ปลอดภัยก่อน

 

-พวกคุณเป็นนินจาเหรอคะ?

-มาช่วยพวกเราเหรอคะ ขอบคุณนะคะ

เคน: ค..ครับ… ใช่ครับ…

 

เคน: พ่อ นี่มันนานเกินไปแล้วนะ ผมจะเข้าไปช่วยเธอก่อน พ่อจัดการทางนี้เองนะ

คาคาชิ: นี่มันเพิ่งจะผ่านไปไม่กี่นาทีเองนะ เจ้าบ้า!

 

เคน: อยู่ไหนเนี่ย? ทางซับซ้อนชะมัด!

คาคาชิ: หมอนี่ชอบทำอะไรตามใจตัวเองจริงๆ

 

 

 

คาคาชิ: น่ากระทับใจจริงๆ

ไก: ในที่สุดก็จบลงแล้วสินะ

 

คาคาชิ: ในที่สุดก็จบคดีเด็กสาวที่หายไปสักทีนะ

[แล้วในที่สุดก็ได้เจอเด็กหญิงที่หายไปทั้ง 18 คน ซึ่งทุกคนถูกหลอกให้มาที่บ่อน้ำพุร้อนที่สามารถทำให้เห็นคนตาย เพื่อที่จะได้เจอคนที่จากไปแล้ว โดยมีผู้ทำพิธีคือ ริวกิ เขาต้องการเด็กผู้หญิง 20 คน เพื่อบูชายันให้กับท่านจาชิน เพื่อให้ตัวเองเป็นอมตะแบบ ฮิดัน]

 

คาคาชิ: แต่มันก็น่าเสียดายนะ ฉันอุตส่าห์หวังว่าจะมีบ่อน้ำร้อนที่รักษาขาของนายได้

ไก: โอ้ นี่เป็นห่วงฉันเหรอเนี่ย?

 

ไก: อย่าคิดมากเลยน่า นี่มันก็ผ่านมาเป็น 10 ปีแล้ว อย่างน้อยฉันก็ยังมีชีวิตอยู่ ได้เห็นโลกที่สงบสุขแบบนี้ ได้เห็นเด็กๆเติบโตขึ้นมา และยังได้อยู่ข้างนายที่เป็นโฮคาเงะอีก แค่นี้ฉันก็มีความสุขมากแล้วล่ะนะ

คาคาชิ: ขอบใจนะ ไก

 

เอ๋ หมายความว่าการเดินทางครั้งนี้ ไม่ใช่แค่การมาพักร้อน แต่เป็นการสืบคดีเด็กสาวที่หายตัวไปงั้นเหรอคะ?

 

มิราอิ: แล้วทำไมไม่บอกฉันแต่แรกล่ะคะ

คาคาชิ: ก็นะ ขืนให้เธอรู้ว่าเรามาทำภารกิจกัน มีหวังได้เห็นเธอทำตัวเป็นนักล่าที่จ้องจะตะครุบเหยื่ออยู่ตลอดเวลาแน่ๆ น่ะสิ

มิราอิ: โธ่ พูดอะไรแบบนั้นกันล่ะคะ?

 

เคน: ดูจากที่ตาแกเล่ารายละเอียดให้เธอฟังแบบนี้แล้วล่ะก็ คงกะจะให้เธอเขียนรายงานภารกิจให้แน่นอนเลยล่ะ มิราอิจัง

มิราอิ: เอ๋…

คาคาชิ: ฮ่าฮ่า โดนจับได้ซะแล้วล่ะ

 

มิราอิ: ง..งั้นรุ่นพี่ก็จะช่วยฉันทำใช่ไหมคะ?

เคน: หา ขอผ่านได้มั้ย? ฉันเกลียดขั้นตอนจุกจิกนี่ที่สุดเลยอ่ะ

มิราอิ: โธ่ อะไรกัน…

 

เคน: ก็ได้… งั้นถ้าทำเสร็จแล้ว ตอนเย็นเราไปหาอะไรกินด้วยกันต่อ โอเคมั้ย?

 

มิราอิ: ก…ก็ ไม่มีปัญหาหรอกค่ะ… (เขาชวนฉันเดทงั้นเหรอ…?)

เคน: โอ้ว ตกลงตามนั้น!

 

ไก: เฮ้ย คาคาชิ เด็กสองคนนั้นน่ะยังไง? เจ้าเคนปกติชอบทำเจ้าชู้ไปทั่ว แต่กับมิราอิ หมอนั่นรู้จักเธอมาตั้งแต่เด็กแล้วนะ ถึงจะไม่ใช่เรื่องที่ผู้ใหญ่ควรเข้าไปยุ่ง แต่เราก็ไม่อยากให้หมอนั่นทำให้มิราอิเสียใจหรอกนะ

คาคาชิ: ไม่ต้องห่วงไปหรอกน่า

 

จริงๆ แล้วหมอนั่นไม่ได้ใกล้เคียงกับเค้าว่าเจ้าชู้เลยด้วยซ้ำ แค่เป็นพวกทำอะไรตรงไปตรงมาไม่คิดหน้าคิดหลังแค่นั้นแหละ

 

คาคาชิ: แล้วฉันก็เพิ่งเคยเห็นหมอนั่นออกปากชวนผู้หญิงก่อนเป็นครั้งแรกนี่ล่ะนะ