ฮาตาเกะ เคน ตอนพิเศษ 1 : เข้าร่วมภารกิจระดับ S
| * เนื้อหาช่วงนี้อ้างอิงจากอนิเมะ โบรูโตะ ตอนที่ 106 – 110 |
| * ต้นฉบับคือนิยาย Konoha Shinden: Steam Ninja Scrolls. |
เคน: ขออนุญาตครับ!
เคน: อาจารย์นารูโตะ
นารูโตะ: หน้าสิ่วหน้าขวานมีอะไรรึ เคน?
เคน: มีเรื่องด่วนสำคัญมากครับ!
[ฮาตาเกะ เคน (18) อดีตทีม 7 ลูกศิษย์ของนารูโตะ และเป็นลูกชายของโฮคาเงะรุ่น 6]
เคน: อนุญาตให้ผมไปทำภารกิจร่วมกับรุ่น 6 ด้วยอีกคนนึงนะครับ
นารูโตะ: พูดอะไรของนายน่ะ
[อุซึมากิ นารูโตะ โฮคาเงะรุ่น 7]
นารูโตะ: ไม่ได้หรอก ก็ภารกิจนั้นมีมิราอิทำอยู่แล้วนี่
เคน: ก็เพิ่มผมเข้าไปด้วยอีกคนนึงไงอาจารย์ จะได้คุ้มกันรุ่น 6 ได้อย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้นน่ะ
นารูโตะ: การจะให้เอานินจาฝีมือดีไปด้วยทั้งสองคนน่ะมันเกิดความจำเป็นนะเฟ้ย
นารูโตะ: นี่ไม่ใช่การไปเที่ยวเล่นนะเจ้าบ้า เป็นภารกิจที่กินเวลาหลายวันเกินไป ฉันให้นายไปด้วยไม่ได้หรอก เอ้านี่ ภารกิจของนายมีเตรียมไว้รออยู่แล้ว
เคน: ล้อเล่นใช่มั้ยเนี่ย อาจารย์นารูโตะ…
ชิกามารุ: เอาน่า นารูโตะ นานๆ ทีหมอนี่จะมีโอกาสได้ทำภารกิจกับพ่อของเขาทั้งทีนะ ภารกิจอันนั้นเอาให้โจนินคนอื่นทำแทนก็ได้น่า
เคน: คุณชิกามารุ…
นารูโตะ: เฮ้อ.. ก็ได้ ก็ได้ แค่ครั้งนี้เท่านั้นนะ
เคน: เย้ ขอบคุณครับ อาจารย์นารูโตะ คุณชิกามารุ ถ้างั้นผมไปนะ!
นารูโตะ: เฮ้ย เดี๋ยว จะไม่ฟังรายละเอียดภารกิจก่อนรึไง
นารูโตะ: เจ้าหมอนี่อย่างกับเด็ก ตรงไปตรงมาดีจริงๆ…
ชิกามารุ: ฮ่าฮ่า คงดีใจที่ได้ไปทำภารกิจกับพ่อของเขาน่ะ
เคน: โย่ว สำเร็จล่ะพ่อ!
คาคาชิ: มาได้สักทีนะ
ไก: ตามมาจนได้สินะ เจ้าเด็กดื้อนี่
คาคาชิ: ดื้อเหมือนใครกันนะเจ้าหมอนี่
[ฮาตาเกะ คาคาชิ โฮคาเงะรุ่น 6 / ไมโตะ ไก เพื่อนรักของคาคาชิ]
เคน: คุณไกก็ไม่ได้มีชื่อในภารกิจเหมือนกันนี่ กล้าว่าผมด้วยเหรอ
ไก: ฉันว่างเฟ้ย ไม่ได้หนีภารกิจอื่นมาเหมือนนายสักหน่อย
เคน: โอยไม่เถียงด้วยหรอก ชวนเปลืองพลังงานแต่เช้าเลย
คาคาชิ: หมอนี่พอรู้ว่าไกไปด้วยก็โวยวายใหญ่ หาว่าพวกเราจะแอบไปเที่ยวกันเอง จะขอตามมาด้วยให้ได้เลยน่ะ
เคน: ไม่เอาา ให้ผมไปทำภารกิจด้วยเหอะนะ อาจารย์นารูโตะชอบเอาแต่ภารกิจจับกุมพวกพี่บึ้กมาให้แต่ผมทำ ผมจะบ้าตายอยู่แล้วเนี่ย ให้ผมไปเที่ยวกับพ่อกับคุณไกด้วยเหอะนะ
คาคาชิ: ก็บอกว่าไม่ได้ไปเที่ยวไง เฮ้ยกางเกงจะหลุด!! เออเข้าใจแล้วๆ ลองไปคุยกับนารูโตะดูเองแล้วกัน
เคน: จะเล่าทำไมเนี่ย พ่อ!
คาคาชิ: เอ้ยหายใจไม่ออก…
ไก: ฮ่าฮ่า นายนี่มันเหมือนเด็กจริงๆ นะ
ไก: มิราอิมาแล้วล่ะ
มิราอิ: เอ๋ รุ่นพี่เคนไปด้วยงั้นเหรอคะ?
[ซารุโทบิ มิราอิ ลูกสาวของคุเรไน ซึ่งเป็นเพื่อนรักของคาคาชิและไก]
เคน: โย่ว มิราอิจัง ไม่ได้เจอกันตั้งนาน คิดถึงฉันมั้ย?
มิราอิ: พูดอะไรคะ เราเจอกันทางกลับบ้านออกจะบ่อย
คาคาชิ: ยังไงก็เถอะมิราอิ ภารกิจครั้งนี้เราต้องทำตัวให้กลมกลืนกับชาวบ้านทั่วไป ไม่ให้คนอื่นรู้ว่าเป็นนินจา เธอควรเปลี่ยนชุดที่ใส่ก่อนนะ
มิราอิ: เอ๋? ต้องขออภัยด้วยค่ะ
มิราอิ: (ตื่นเต้นๆ จะต้องเป็นภารกิจที่อันตรายมากแน่ๆ ถึงต้องใช้นินจาคุ้มกันถึงสองคนแบบนี้)
มิราอิ: อ๊ะ!!
เคน: ใจเย็น ไม่มีอะไรหรอกน่า
มิราอิ: ร..เรื่องนั้น..ฉันรู้อยู่แล้วล่ะค่ะ!
ไก: ฮ่าฮ่า เธอน่ะหูแดงแล้วนะ
เคน: อ๊ะจริงด้วยแฮะ น่ารักจัง
เคน: อ้าว คราวนี้แดงทั้งหน้าเลยแฮะ
ไก: นายนี่มันนึกจะพูดอะไรก็พูดจนติดนิสัยแล้วนะเจ้าบ้า!
เคน: ทุกคนพักกินขนมร้านนี้กัน… ไม่สิ ล่วงหน้ากันไปก่อนเลย ผมขอแวะร้านนี้แป๊บ
คาคาชิ: อย่าแม้แต่จะคิด
ไก: คาคาชิ มาแข่งปาลูกดอกกันเถอะ!
คาคาชิ: ได้เลย
เคน: นั่นไง กะแล้วว่าต้องตั้งใจหนีมาเล่นสนุกกันแค่สองคนจริงๆ ด้วย
มิราอิ: อะไรเนี่ย ทำไมทุกคนถึงได้ชิวกันแบบนี้ล่ะ นี่มันภารกิจระดับ S ไม่ใช่เหรอ?
เคน: โธ่เอ้ย ตาแก่สองคนนี้ฝีมือตกไปเยอะเลยนะเนี่ย
ไก: ว่าไงนะเจ้าบ้า! นี่มันไม่เหมือนคุไนปกตินะเฟ้ย ไม่เชื่อก็ลองดูเซ่!
เคน: ย่อมได้ จับตาดูฝีมือผมให้ดีๆ!
มิราอิ: ก็แค่อยากเล่นด้วยเฉยๆ ไม่ใช่รึไงนั่น รุ่นพี่…
ไก: ก๊ากฮ่าๆๆ ห่วยกว่าฉันซะอีก
เคน: ……
คุไนนี่มันต้องมีกลไกแปลกๆข้างในแน่ๆ ผมต้องผ่าเพื่อตรวจดูข้างในมัน!!
คาคาชิ: อย่าทำลายข้าวของคนอื่นเขาได้มั้ย!!
คาคาชิ: ต้องขอโทษแทนเจ้าลูกชายบ้าของผมด้วยนะครับ
คาคาชิ: ในที่สุดก็มาถึงที่นี่จนได้…
ไก: เป็นที่ที่นายอยากมาตลอดนี่นะ คาคาชิ
คาคาชิ: สถานที่สักการะ
มิราอิ: สถานที่สักการะคืออะไรงั้นเหรอคะ? ท่าทางจะสำคัญมากเลยใช่มั้ยคะ?
เคน: เอ่อ… ก็แค่สถานที่ถ่ายทำภาพยนตร์จากหนังสือเล่มโปรด “อะจึ๋ยสวรรค์รำไร” ของพ่อฉันน่ะ… มิราอิจังอย่าไปสนใจเลย
มิราอิ: อะจึ๋ย สวรรค์รำไร? มันเป็นหนังสือเกี่ยวกับอะไรงั้นเหรอคะ? ฉันก็อยากอ่านบ้างจัง
ไก: ฉ..ฉันยังบอกไม่ได้ มันยังเร็วเกินไปสำหรับเธอน่ะ…
เคน: มิราอิจัง เชื่อฉันเหอะมันไม่ได้น่าสนใจขนาดนั้น ก็แค่เรื่องเกี่ยวกับผู้ชายกับผู้หญิงที่…
มิราอิ: เห?
ไก: หุบปากนะเจ้าบ้า! คาคาชิ ลูกชายนายนี่ไม่รู้จักละเอียดอ่อนกับเด็กผู้หญิงบ้างเลยรึไงฟะ!?
เคน: เฮ้อในที่สุดก็ได้พักสักทีนะ เดินทางตลอดทั้งวันแบบนี้เหนื่อยเป็นบ้าเลย
คาคาชิ: ก็เล่นแว้บไปตรงนั้นที ตรงนี้ที ยังจะมาบ่นอีก
เคน: นี่พ่อ..
คาคาชิ: หืม?
เคน: มิราอิจังน่ะ เธอยังเฝ้าคุ้มกันพ่ออยู่เลย เธอจะไม่สบายเอานะแบบนั้น เมื่อวานก็บอกไปแล้วว่าภารกิจระดับ S น่ะมันไม่ได้มีจริงๆ ยังจะมาเฝ้าอยู่อีก ดื้อเป็นบ้าเลย
คาคาชิ: อืม ก็นะ… เธอเป็นพวกจริงจังกับภารกิจน่ะ ไม่เหมือนลูกนี่
ไก: ฉันว่ามิราอิคงจะไม่ไว้ใจนายน่ะสิ ฮ่าฮ่า
เคน: โธ่คุณไก ก็บอกแล้วไงว่าวันนี้ผมจะไม่หนีเที่ยวน่ะ
มิราอิ: เอ๋! รุ่นพี่เคน!?
ทำไมเขาถึงมายืนตรงนี้ล่ะ คงไม่ใช่ว่ารู้ตัวแล้วหรอกนะ?
คาคาชิ: เฮ้ย ไก!!
ตาบ้านี่ รู้ตัวแล้วจริงๆ ด้วย…แถมยังแกล้งฉันอีกแล้ว…
เคน: อ้าวไปไหนซะแล้วล่ะ ยังไม่ทันถอดท่อนล่างเลยนะ
ไก: หยุดเลยนะเฟ้ย!!
คาคาชิ: เคน ทำไมถึงไปแกล้งน้องแบบนั้นล่ะ เจ้าหมอนี่…
เคน: ก็มันน่าแกล้งนี่นา ใครใช้ให้เธอมาแอบส่องดูผู้ชายแบบนี้กัน
มิราอิ: รุ่นพี่เคน! เมื่อกี้นี้แกล้งฉันใช่มั้ยคะ
เคน: โอ้ว เธออาบน้ำแล้วเหรอ จำได้ว่าเมื่อวานเธอไม่ได้อาบน้ำทั้งวัน เพราะมัวแต่มาเฝ้าพ่อฉัน จนห้องอาบน้ำปิดไปก่อนนี่นะ ฮ่าฮ่า
มิราอิ: ฮึ่ม!!
เคน: จึ๋ย!!
มิราอิ: (ปฏิกิริยาตอบรับไวจริงๆ ตาบ้านี่!)
เคน: คิดจะใช้คาถาลวงตาจัดการฉันงั้นเหรอ.. ลองพยายามดูสิ ยัยเด็กน้อย
มิราอิ: เอามือออกไปสิคะ!
เคน: ไม่มีทางอะ
เคน: โอเค ก็ได้~
เอ้า ทีนี้ลองใช้คาถาลวงตาให้ดูหน่อยสิ
เอ๋ ป ปล่อยฉันนะคะ รุ่นพี่เคน!!
เคน: ไงล่ะ ถึงจะมองตาเธอ แต่ถ้าเธอประสานอินไม่ได้ ก็ใช้คาถาลวงตาไม่ได้อยู่ดีใช่มั้ยล่ะ เธอน่าจะลองอย่างอื่นดูนะ
มิราอิ: อ๊ะ!!
มิราอิ: ใกล้เกินไปแล้วนะคะ!!
เคน: มิ.. มิราอิจัง เล่นแรงเกินไปแล้วนะ…. ยัยบ้า…
ไก: ก๊ากฮ่าฮ่าฮ่า!!
เคน: หยุดหัวเราะเยาะผมสักทีได้มั้ยเนี่ยคุณไก เสียมารยาทที่สุด!! ไม่เข้าใจหัวอกลูกผู้ชายด้วยกันบ้างเลยรึไง!? เดี๋ยวนะ… พ่อก็ด้วยเรอะ!?
ไก: โทษที๊~ ฮ่าฮ่าฮ่า
เคน: ทำไมพ่อกับคุณไกถึงต้องออกมาเห็นพอดีด้วยนะ น่าขายหน้าเป็นบ้าเลย
ไก: พูดเป็นเล่นน่า ช็อตนี้ถ้าฉันพลาดไปนะเสียดายแย่เลย ฮ่าฮ่า อยู่กับนายเนี่ยไม่มีเรื่องให้เบื่อเลยจริงๆ
เคน: โธ่ ผมก็แค่จะสอนให้เธอระวังเวลาใช้คาถาลวงตาแค่นั้นเอง ทำไมถึงมาทำแบบนี้กับพี่ชายที่น่ารักแบบผมกัน?
ไก: ก็สมควรแล้วล่ะเจ้าบ้า ทำไมถึงชอบหาเรื่องแกล้งมิราอิแบบนั้นกันนะนายนี่?
เคน: หืม.. ทำไมล่ะครับ ก็เธอน่ารักนี่นา น่าแกล้งดีออก
ไก: เฮ้ยๆ ไอ้นิสัยชอบพูดออกมาตรงๆ ของนายเนี่ย จะทำให้คนอื่นเข้าใจผิดได้นะเฟ้ย
คาคาชิ: ลูกคิดจะจีบเธอรึไง?
เคน: ไม่มีทางหรอกพ่อ ใครจะไปจีบเธอกัน เธอไม่มีความเป็นผู้หญิงสักนิด
ไก: ไงมิราอิ ไปไหนมาน่ะ?
มิราอิ: ฉันไปซื้อขนมมาให้น่ะค่ะ
เคน: นี่.. พ่อว่าเธอได้ยินอะไรมั่ง?
คาคาชิ: น่าจะทั้งหมดนะ… โดยเฉพาะประโยคสุดท้ายนั่นน่ะ
มิราอิ: ฉ..ฉันซื้อซาลาเปามาเผื่อรุ่นพี่ด้วยนะคะ
เคน: ชัดเลย! เธอใส่ยาถ่ายไว้ข้างในแหง เธอคิดจะฆ่าผมอะ!
มิราอิ: (รุ่นพี่เขาบอกว่าฉันน่ารักงั้นเหรอ…)
ไก: เลิกกวนประสาทสักทีได้มั้ยนายเนี่ย…
หืม?
เคน: มิราอิจัง ทำไมยังไม่นอนอีกล่ะนั่น?
มิราอิ: รุ่นพี่เคน
เคน: หรือว่าเธอยังช็อคเรื่องที่พ่อฉันบอกว่าภารกิจไม่มีอยู่จริงอยู่งั้นเหรอ? อย่าคิดมากเลยน่า ก็แค่ข้ออ้างหนีเที่ยวของตาแก่สองคนแค่นั้นแหละ เธอก็พักผ่อนมั่งเถอะนะ
มิราอิ: แล้วนี่รุ่นพี่คิดจะหนีเที่ยว เพราะภารกิจไม่ได้มีจริงอยู่ใช่มั้ยคะ?
เคน: พ..พูดเรื่องอะไรงั้นเหรอ?
เคน: แล้วเธอล่ะ นอนไม่หลับรึไง?
มิราอิ: แค่คิดอะไรเรื่อยเปื่อยน่ะค่ะ แต่ไม่ใช่เรื่องภารกิจหรอก เห็นรุ่นพี่สนิทกับพ่อแบบนี้แล้วฉันรู้สึกอิจฉาจังเลยค่ะ
เคน: ฉันกับพ่อน่ะเหรอ ฮ่าฮ่า เรื่องปกติน่ะ
มิราอิ: ถ้าพ่อของฉันท่านยังอยู่ ฉันจะสนิทกับท่านแบบนี้เหมือนกันหรือเปล่านะ?
คุณอาซึมะเหรอ? จริงด้วยสินะ
เคน: แน่นอนสิ ทำไมจะไม่ล่ะ ฉันว่าเธอต้องสนิทกับพ่อเธอเหมือนอย่างฉันนี่ล่ะ
นั่นสินะคะ ฉันอยากให้พ่อของฉันอยู่ข้างๆ แบบนี้บ้างจังเลย
เคน: เอางี้สิ มิราอิจังก็คิดซะว่าพ่อของฉันเป็นพ่อของเธอด้วยอีกคนเป็นไง? ฉันจะได้กลายเป็นพี่ชายของเธอด้วย ดีมั้ย?
เคน: ฉันน่ะอยากมีน้องสาวมากเลยนะ ถ้าเป็นมิราอิจังล่ะก็โอเคเลยล่ะ
มิราอิ: จริงเหรอคะ?
เคน: แน่นอนสิ!
เคน: ถ้าเช่นนั้นล่ะก็ ฝากดูแลพ่อแทนพี่ชายคนนี้ทีนะ พอดีมีที่ที่น่าสนใจอยากแว้บไปดูสักหน่อยน่ะ อ้อแล้วก็เดินทางกันไปก่อนเลยไม่ต้องรอ เดี๋ยวไปเจอกันข้างหน้าโอเคนะ
มิราอิ: พี่ชายอะไรกัน ตาบ้านี่!!
มิราอิ: จริงๆ เลย รุ่นพี่เคนเนี่ย ถึงภารกิจจะไม่ได้มีจริง แต่ก็ควรอยู่คุ้มกันคุณคาคาชิกับคุณไกอยู่ดีไม่ใช่เหรอคะ
คาคาชิ: ฮ่าฮ่า หมอนั่นก็แบบนี้แหละ
ไก: ฮ่าฮ่า สมกับที่เป็นจอมกะล่อนจริงๆ นะ
เมื่อคืนอุตส่ารู้สึกดีด้วยแล้วแท้ๆ บ้าที่สุด ก็แค่กวนประสาทไปวันๆ เองนี่นา
เคน: โย่ว มาช้ากันจังเลยอะ
ไก: พูดถึงก็เจอพอดีเลย
เคน: มิราอิจัง กินน้ำหน่อยมั้ย?
มิราอิ: ม..ไม่หิวค่ะ…
เคน: จริงอะ หน้าแดงๆ เหมือนจะเหนื่อยนะ ไม่เอาหน่อยเหรอ?
ไก: เฮ้ย ฉันก็หิวนะ ถามฉันมั่งสิ
เคน: ข้างหน้ามีร้านขายน้ำครับ คุณไก
ไก: อ้าว ไอ้นี่นิ…
เคน: อะไรของเขาล่ะนั่น?
คาคาชิ: ได้เรื่องอะไรมั้ย?
เข้าใจล่ะ ดูเหมือนว่าเราจะมาถูกทางกันแล้ว กับภารกิจตามหาเด็กสาวที่หายตัวไป
ASUMA’S KID IS SOOO CUTE