โมเม้นน่ารักๆ ของครอบครัว ฮาตาเกะ ส่วนที่ 1: ครอบครัว ฮาตาเกะ มินะ: เย้! วันนี้จะได้กินข้าวฝีมือลูกชายสุดที่รักล่ะ เคนจังทำอาหารอร่อยที่สุด! เคน: ช่วยไม่ได้น้าา ต้องให้ถึงมือเคนจังผู้นี้เสมอเลย   คาคาชิ: ทำได้เกือบทุกอย่างเลยนะหมอนี่ อัจฉริยะจริงๆ ถ้าไม่ติดว่าขี้เกียจสุดๆล่ะก็นะ.. มินะ: แหม.. แต่ขนาดนี้ยังฮ็อตในหมู่สาวๆ เลยนะ   มินะ: มิราอิจังจะว่ายังไงบ้างน้าา เคน: คึ!   เคน: เกี่ยวอะไรกับยัยนั่นกันน่ะ? มินะ: อ้าว ก็ลูกจีบเธออยู่นี่นา ใช่มั้ย? เคน: พูดเรื่องอะไรน่ะ แม่… มินะ: อย่ามาเฉไฉหน่อยเลย แม่รู้หมดแล้วล่ะ   มินะ: นี่ๆ เล่าให้แม่ฟังมั่งสิ เคน~จัง …ฮาโหล~ [ฉ่า!! (เสียงทอดอาหาร)]   คาคาชิ: ตอนไปภารกิจด้วยกันล่าสุด หมอนี่หยอกเธอตลอดทางเลยล่ะ ตอนเริ่มเดินทางแรกๆก็… มินะ: น่ารักจังเลยย เคน: (ฝีมือพ่อนี่เองเรอะ!)   คาคาชิ: หมอนี่ชอบบอกว่าเธอน่ารัก แถมยังไปถอดเสื้อโชว์เธออีก แล้วพอเดินทางสักพักก็… มินะ: โอ้ว เป็นการจีบสาวที่ฮาร์ดคอร์มาก เคน: (ตอนนั้นไม่ได้จีบสักหน่อย…) คาคาชิ: แถมระยะหลังๆ มานี่ก็ไม่เห็นม่อสาวไปทั่วเหมือนเมื่อก่อนแล้วด้วยนะ   คาคาชิ: ไม่เถียงสักแอะเลยเห็นมั้ย มินะ: ก็เคนจังเป็นพวกไม่ชอบโกหกนี่นาฮิฮิ เห็นเขารักอิสระนึกว่าเขาไม่คิดจะมีแฟนซะอีก แบบนี้ค่อยสบายใจหน่อยนะ   เคน: ถ้ายังไม่หยุดเล่านี่ ผมจะปรุงอาหารสูตรพิเศษให้กินละนะ คาคาชิ: โอเคไม่เล่าแล้ว! มินะ: เข้าใจแล้ว ไม่แกล้งแล้วจ้ะ!   ส่วนที่ 2: เคนวัย 5 ขวบ     คาคาชิ: อ๊ะเจ้าหมอนี่ มาแอบอ่านอีกแล้ว บอกแล้วไงว่าลูกยังอ่านไม่ได้น่ะ ทำไมถึงได้อยากรู้อยากเห็นแบบนี้นะ เคน: โธ่ พ่อ เดี๋ยวสิ   เคน: ขอเหตุผลหน่อย ทำไมผมถึงอ่านไม่ได้? คาคาชิ: นั่นก็เพราะนี่เป็นหนังสือสำหรับผู้ใหญ่…

โบรูโตะ: เฮ้ พ่อ! พี่เคน!   เคน: ไงออกมาซื้อของกันเหรอ เด็กๆ นารูโตะ: โบรูโตะ ฮิมะ   เคน: เฮ้! ฮิมะจัง มานี่สิ… ไม่ค่อยได้เจอกันเลย คิดถึงพี่มั้ย? ฮิมาวาริ: ค่ะ! พี่เคน   โบรูโตะ: ไอ้พี่เคน ไปไกลๆ เลย อย่ามายุ่งกับฮิมะนะ! เคน: โว้ว เจ้าบ้าหวงน้องนี่! ทำไมถึงมีแค่นายที่โชคดีมีน้องสาวน่ารักๆ ให้คอยหวงอยู่คนเดียวฟะ ฉันอิจฉาเฟ้ย!   เอาของล่อ XD   – เคน ผู้ซึ่งอยากมีน้องสาวมาก แต่ไม่อยากได้น้องชาย ในขณะเดียวกัน แม่ของเขาอยากมีลูกแค่คนเดียว    

-กรี๊ดท่านรุ่น 6!! -รอเดี๋ยวค่ะ! คาคาชิ: เอ๋?   -ดีใจจังเลย เพิ่งมีโอกาสได้เจอตัวจริงครั้งแรก ฉันเป็นแฟนท่านรุ่น 6 นะคะ -ไปดื่มกับพวกเราสักแป๊บได้มั้ยคะ? คาคาชิ: หา เอ่อ ขอโทษทีนะ ฉันต้องรีบกลับบ้าน ภรรยาฉันรอกินข้าวเย็นอยู่น่ะ -อย่าพูดแบบนั้นสิคะ แค่แป๊บเดียวเองนะคะ   เคน: โย่ว มีธุระอะไรกับพ่อผมเหรอ? คาคาชิ: เคน   คาคาชิ: เฮ้ย ทำอะไรน่ะเจ้าบ้านี่! มันหนัก…   คาคาชิ: ก็บอกว่าให้เลิกเล่นแบบนี้ไงไม่ใช่เด็กแล้วนะเราน่ะ! โอย หลังฉัน เคน: ก็อย่างที่เห็นนะครับ พ่อผมน่ะอายุมากแล้ว ให้สาวสวยมาล้อมหน้าล้อมหลังแบบนี้มันไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เกิดหัวใจวายขึ้นมาจะแย่เอา คาคาชิ: พ่อยังไม่ได้แก่ขนาดนั้นนะเฟ้ย!!   -กรี๊ด! นี่ลูกชายท่านรุ่น 6 เหรอ หล่อจังเลย เคยได้ยินว่าลูกชายรุ่น 6 หล่อ แต่ไม่คิดว่าจะหล่อขนาดนี้เลยค่ะ -อายุเท่าไหร่แล้วคะ ไปเที่ยวกับพวกพี่สาวได้มั้ย? -ไปร้องคาราโอเกะด้วยกันนะคะ เคน: อ..เอ๋?   เคน: ท..โทษทีครับ ผมแค่มารับพ่อผม… -อ๊าย ทั้งหล่อทั้งหุ่นดี เนื้อแน่นไปหมดดูสิ เคน: เฮ้ยเดี๋ยวสิ! มาจับอะไรผมครับเนี่ย เจ๊!! -หันหน้ามาทางนี้บ้างสิคะหนุ่มน้อย คาคาชิ: ฮ่าฮ่า สมกับเป็นลูกชายฉันจริงๆ (ภูมิใจสุดๆ)   เคน: คาถาแยกเงาพันร่าง   เคน: พวก.. ช่วยฉันที… ร่างแยก: ใครเขาใช้ร่างแยกทำแบบนี้กันวะ!! ร่างแยก: เฮ้ย เดี๋ยว! ฉันไม่เอา! -กรี๊ดร่างแยกเจ๊ก็เอาค่า!!   เคน: พ่อ วิ่งเร็ว!!    

*เนื้อหาช่วงนี้อ้างอิงจาก อนิเมะ โบรูโตะ ตอนที่ 106 – 110 *ต้นฉบับคือ นิยาย Konoha Shinden: Steam Ninja Scrolls.   กลับมาแล้วครับ   เคน: เอ๋ ทำอะไรกันอยู่เนี่ย อ้าว สวัสดีครับคุณเท็นเท็น จะเดินทางไปด้วยกันเหรอครับ เท็นเท็น: ไงเคน ไม่ได้เจอกันตั้งนาน ฉันแวะเอาเสื้อผ้ามาให้มิราอิน่ะ แล้วนี่เธอไปไหนมาน่ะ? เคน: ตรวจสอบความเรียบร้อยแถวนี้น่ะครับ แหะแหะ   แล้วเด็กคนนี้เป็นใครกันน่ะ?   ทัตสึมิ: ส..สวัสดีค่ะ! ฉ..ฉันชื่อทัตสึมิค่ะ คาคาชิ: เด็กคนนี้จะเดินทางไปกับพวกเราด้วยช่วงนึงน่ะ เคน: หา?!   เคน: หา เธอกำลังเดินทางท่องเที่ยวไปทำบ่อน้ำพุร้อนเพื่อตามความฝันของแม่ที่ล่วงลับไปเมื่อไม่นานนี้งั้นหรอ? เด็กผู้หญิงตัวคนเดียวเนี่ยนะ? มิราอิ: ใช่ค่ะ ทัตสึมิจังเธอไม่มีเงินติดตัวเลย ฉันเลยขอให้เธอไปกับพวกเราด้วยน่ะค่ะ   ทัตสึมิ: ฉันต้องขอโทษที่ทำให้เดือดร้อนจริงๆนะคะ มิราอิ: อย่าคิดมากไปเลยนะ ทัตสึมิจัง ฉันอยากจะช่วยจริงๆนะ   เคน: สมกับเป็นมิราอิจังจริงๆนะ ใจดีเสมอเลย มิราอิ: พูดอะไรกันคะ รุ่นพี่…   ทัตสึมิ: คุณเคนกับคุณมิราอิเนี่ยเป็นแฟนกันงั้นเหรอคะ เหมาะสมกันมากเลยค่ะ มิราอิ: เอ๋ ม..ไม่ใช่อย่างนั้นนะ! รุ่นพี่เคนน่ะเป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียนและเราแค่รู้จักกันตั้งแต่เด็กๆแล้วแค่นั้นเอง   เคน: แล้วทำไมต้องปฏิเสธแบบเสียงดังฟังชัดขนาดด้วยนั้นล่ะ เสียมารยาทจริงๆเธอนี่ ทำไม หา? กับฉันมันแย่นักรึไง! มิราอิ: ก.. ก็จะได้ไม่ต้องมีใครมาเข้าใจผิดแบบนี้อีกไงคะ! ทัตสึมิ: เห…   คาคาชิ: สบายตัวดีจังเลยนะ เคน: ช่าย…แต่จะดีกว่านี้ถ้าผมไม่ได้อยู่ท่ามกลางตาแก่สองคนอะ… ไก: เงียบน่า มีหน้าที่คุ้มกันไม่ใช่รึไง     เคน: นี่พ่อ.. ทัตสึมิจังน่ะ… คาคาชิ: หืม ทำไมเหรอ?   เคน: ผมรู้สึกเหมือนกับว่าเธอมีอะไรซ่อนอยู่น่ะ… ผมก็ไม่รู้ว่าเธอโกหกไหม แต่… ไม่รู้สิครับ ข้อมูลของเด็กที่หายตัวไปก็มีแต่รุ่นเธอกับมิราอิจังทั้งนั้น แล้วพอเริ่มเข้าใกล้เป้าหมาย เธอก็โผล่มาพอดีอีก…  …

ฮี่ฮี่…   มิราอิ: รุ่นพี่เคน… คุณคาคาชิกับคุณไก ล่ะคะ?   เคน: ช..แช่น้ำร้อนอยู่… ทำไมเธอถึงเข้าห้องผู้ชายไม่รู้จักเคาะประตูแบบนี้ล่ะ!? เหมือนแม่ฉันชะมัด!! มิราอิ: เอ๋ ทำไมต้องตกใจขนาดนั้นด้วยล่ะคะ?   มิราอิ: กำลังทำอะไรอยู่เหรอคะ? เคน: แค่..อ่านหนังสือฆ่าเวลา แค่นั้นเอง… มิราอิ: ทำไมต้องทำท่ามีพิรุธแบบนั้นด้วยล่ะ?   มิราอิ: คงไม่ใช่ว่ากำลังดูหนังสืออย่างว่าอยู่หรอกนะคะ? เคน: พ..พูดอะไรบ้าๆน่า นี่เธอเห็นฉันเป็นคนยังไงเนี่ย! มิราอิ: งั้นทำไมถึงซ่อนล่ะ ขอฉันดูได้มั้ย?   เคน: ไม่ได้เด็ดขาด! มิราอิ: นั่นไง ต้องเป็นหนังสือโป๊แน่ๆ!   มิราอิ: เอามาให้ฉันนะคะ! ฉันจะเอาไปให้คุณคาคาชิ แล้วบอกว่ารุ่นพี่แอบดูหนังสือโป๊ระหว่างทำภารกิจระดับ S เคน: หา! ฟังดูเลวชะมัด ก็บอกว่ามันไม่ใช่หนังสือโป๊ไง! มิราอิ: ถ้างั้นก็เอามาให้ฉันดูสิคะ!   มิราอิ: เวลาแบบนี้รุ่นพี่ควรไปแช่น้ำร้อนพร้อมกับคุณคาคาชิกับคุณไก เพื่อคุ้มครองพวกเขาไม่ใช่เหรอคะ! เคน: นี่เธอ! ใครมันจะไปอยากแช่น้ำร้อนกับตาแก่สองคนได้ทุกวี่ทุกวันกันเล่า ถ้าเป็นกับสาวๆก็พอว่า   มิราอิ: ว่าไงนะ! ที่เขาว่ากันว่ารุ่นพี่เป็นพวกไม่จริงจังกับภารกิจนี่เป็นเรื่องจริงสินะคะ! เอาหนังสือโป๊นั่นมาให้ฉันนะ เคน: ใครมันพูดแบบนั้นกัน หา!?         มิราอิ: อ๊ะ! ข..ขอโทษค่ะ!!   เคน: ซุ่มซ่ามจริง มิราอิ: ก..ก็รุ่นพี่น่ะเอาถุงพลาสติกมาวางทิ้งมั่วซั่วแบบนี้เองนี่คะ!   เคน: เอ้า นี่…   เคน: เห็นมั้ย… ไม่ใช่หนังสือโป๊สักหน่อย ก็แค่… สาวๆ.. ถ่ายแบบ.. วัยรุ่น.. (งึมงัม)   มิราอิ: แล้วทำไมถึงไม่เอาให้ดูตั้งแต่แรกล่ะคะ!? (ดูอะไรของเขาอยู่น่ะ ตาคนนี้นี่) เคน: ก็ถึงมันจะไม่ใช่หนังสือโป๊ แต่มันก็ไม่ใช่หนังสือทั่วไปนี่… ฉันกลัวเธอจะบ่นน่ะสิ   รุ่นพี่เคนหายไปไหนของเขาอีกแล้วเนี่ย เป็นพวกไม่จริงจังกับภารกิจจริงๆนะ ตานี่   เคน: มิราอิจัง!!   มิราอิ: รุ่นพี่ ไปไหนมาเหรอค…

* เนื้อหาช่วงนี้อ้างอิงจากอนิเมะ โบรูโตะ ตอนที่ 106 – 110 * ต้นฉบับคือนิยาย Konoha Shinden: Steam Ninja Scrolls.     เคน: ขออนุญาตครับ!   เคน: อาจารย์นารูโตะ นารูโตะ: หน้าสิ่วหน้าขวานมีอะไรรึ เคน?   เคน: มีเรื่องด่วนสำคัญมากครับ! [ฮาตาเกะ เคน (18) อดีตทีม 7 ลูกศิษย์ของนารูโตะ และเป็นลูกชายของโฮคาเงะรุ่น 6]   เคน: อนุญาตให้ผมไปทำภารกิจร่วมกับรุ่น 6 ด้วยอีกคนนึงนะครับ   นารูโตะ: พูดอะไรของนายน่ะ [อุซึมากิ นารูโตะ โฮคาเงะรุ่น 7]   นารูโตะ: ไม่ได้หรอก ก็ภารกิจนั้นมีมิราอิทำอยู่แล้วนี่ เคน: ก็เพิ่มผมเข้าไปด้วยอีกคนนึงไงอาจารย์ จะได้คุ้มกันรุ่น 6 ได้อย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้นน่ะ นารูโตะ: การจะให้เอานินจาฝีมือดีไปด้วยทั้งสองคนน่ะมันเกิดความจำเป็นนะเฟ้ย   นารูโตะ: นี่ไม่ใช่การไปเที่ยวเล่นนะเจ้าบ้า เป็นภารกิจที่กินเวลาหลายวันเกินไป ฉันให้นายไปด้วยไม่ได้หรอก เอ้านี่ ภารกิจของนายมีเตรียมไว้รออยู่แล้ว   เคน: ล้อเล่นใช่มั้ยเนี่ย อาจารย์นารูโตะ…   ชิกามารุ: เอาน่า นารูโตะ นานๆ ทีหมอนี่จะมีโอกาสได้ทำภารกิจกับพ่อของเขาทั้งทีนะ ภารกิจอันนั้นเอาให้โจนินคนอื่นทำแทนก็ได้น่า เคน: คุณชิกามารุ…   นารูโตะ: เฮ้อ.. ก็ได้ ก็ได้ แค่ครั้งนี้เท่านั้นนะ   เคน: เย้ ขอบคุณครับ อาจารย์นารูโตะ คุณชิกามารุ ถ้างั้นผมไปนะ! นารูโตะ: เฮ้ย เดี๋ยว จะไม่ฟังรายละเอียดภารกิจก่อนรึไง   นารูโตะ: เจ้าหมอนี่อย่างกับเด็ก ตรงไปตรงมาดีจริงๆ… ชิกามารุ: ฮ่าฮ่า คงดีใจที่ได้ไปทำภารกิจกับพ่อของเขาน่ะ     เคน: โย่ว สำเร็จล่ะพ่อ! คาคาชิ: มาได้สักทีนะ   ไก:…

กลับเข้าสู่เนื้อหาต่อจากตอนที่ 1 เคน: เจอตัวจนได้ [ฮาตาเกะ เคน อายุ 16 ปี]   เคน: “นักฆ่าดาบคลั่ง” นินจาถอนตัว แห่ง คิริงากุเระ   หมอนี่ดูไม่ง่ายเลย… ให้ฉันจับกุมหมอนี่เนี่ยนะ ล้อเล่นใช่มั้ยเนี่ย…         นักฆ่า: บุกเข้ามาตรงๆ เลยงั้นเรอะ แถมยังมาคนเดียวอีก? จะดูถูกกันเกินไปแล้วมั้ง   นักฆ่า: หืม… นินจาจากโคโนฮะงากุเระ งั้นเหรอ?   นักฆ่า: ส่งมาคนเดียวแบบนี้ ถ้าไม่ดูถูกฉันจนเกินไป ก็แปลว่าแกก็เก่งพอตัวสินะ? เคน: แน่นอนว่าอย่างหลัง   งั้นก็ขอลองหน่อยเถอะ!!             เคน: โว้ว! หมอนี่โหดเป็นบ้าเลย ตัวก็ใหญ่เคลื่อนไหวก็เร็ว เหมือนที่ข้อมูลว่ามาเลย นักฆ่า: หนีเร็วใช้ได้นี่   นักฆ่า: แกก็ความเร็วใช้ได้นี่ไอ้หนู เห็นทีฉันต้องเอาจริงแล้วล่ะ เคน: ว่าไงนะ แกจะบอกว่าเมื่อกี้แค่ออมมืองั้นเหรอ!?     เคน: เฮ้ยๆ มันไม่โกงไปหน่อยเหรอ… นักฆ่า: ไงล่ะ ไม่ปากดีเหมือนตอนแรกแล้วรึไง?       นักฆ่า: ไวใช้ได้นี่ ไอ้หนู ความเร็วของแกน่ะเกือบเท่าฉันเลยล่ะ เคน: อย่ามาพูดบ้าๆน่า ฉันน่ะเจ๋งกว่าแกตั้งเยอะ!   เคน: ต้องรีบทำอะไรสักอย่าง เอาแต่หลบแบบนี้ได้ไม่นานหรอก มีหวังโดนมันเก็บก่อนแน่…   นักฆ่า: เอ้าเป็นอะไรไป ความอวดดีเมื่อกี้ไปไหนหมดแล้วล่ะ!     นักฆ่า: ฮ่าฮ่าฮ่า เคน: โธ่เว้ย มันหนีไปอีกแล้ว!!   เคน: คิดจะเล่นแบบนี้ใช่มั้ย   หมอกพวกนี้เต็มไปด้วยจักระของเขา ฉันตรวจหาเขาไม่เจอ หรือฉันควรอัญเชิญนินเคน …ไม่ได้ หมอนี่เร็วเกินไป ฉันเสี่ยงไม่ได้   เอาล่ะ ก็ได้… งั้นมาเล่นเกมกัน…

ซึคุเนะ: เคนนายดูกังวลจังเลยนะ ปกติพวกเราก็ทำภารกิจระดับ B กันออกบ่อย นายจะตื่นเต้นทำไมเนี่ย มิบุนะ: นั่นสินะ ทุกทีไม่เห็นจะใส่ใจอะไรขนาดนี้เลย   เคน: ก็ทุกครั้งมีอาจารย์นารูโตะอยู่ด้วยนี่ ฉันจะต้องกังวลอะไรกันล่ะ แต่คราวนี้พวกเรามากันเอง มันอันตรายเกินไปนะ ซึคุเนะ: อย่าห่วงไปเลยน่า ฉันดูแลของนี่ให้เอง จะส่งให้ถึงมือผู้ว่าจ้างอย่างปลอดภัยเลยล่ะนะ มิบุนะ: ใช่แล้วล่ะ!   เคน: ฉันไม่สนของพวกนั้นหรอก พวกนายสำคัญกับฉันมากกว่า   ซึคุเนะ: ฉันล่ะเกลียดนิสัยชอบพูดตรงๆ ของนายชะมัด ไม่รู้จักอายปากบ้างรึไงฟะ! เคน: หืม ทำไมล่ะ?   ความรู้สึกบ้าๆ นี่มันอะไรกันเนี่ย อึดอัดชะมัด ไม่สบายใจเลย     เคน: ซึคุเนะใช้ลมพายุหมุน! มิบุนะหมอบ!!     ซึคุเนะ: อาวุธพวกนี้มันอะไรเนี่ย!? ศัตรู: ว้าว อะไรกันเนี่ย รู้ตัวเร็วจริงๆ นะ หูตาดีใช้ได้เลยนี่   – นี่อย่าบอกนะ ว่าแกได้ยินแม้กระทั่งเสียงตอนที่ฉันใช้คัมภีร์อัญเชิญอาวุธด้วยน่ะ? ไม่ธรรมดาเลยนี่หว่า – โว้ว คงแค่ฟลุคละมั้ง   นินจาเหรอ?!!   เคน: ต้องการอะไร? ศัตรู: ก็น่าจะรู้อยู่แล้ว คัมภีร์ลับที่แกกำลังเอาไปส่งนั่นแหละ   ซึคุเนะ: พวกมันรู้ได้ไงน่ะ? เคน: ฉันไม่แปลกใจหรอก ศัตรู: อย่าได้คิดหนีเชียว เพราะพวกแกหนีพวกฉัน 4 คนไม่ทันหรอก แค่ส่งมาให้พวกเราดีๆ แล้วเราจะปล่อยพวกแกไป   นินจาเร่ร่อนที่มีกลิ่นคาวเลือดติดตัวแบบนี้ ฉันคงให้ซึคุเนะกับมิบุนะไปเสี่ยงด้วยไม่ได้แน่ ต้องพาสองคนนี้ไปที่ปลอดภัยก่อน แล้วฉันค่อยหาทางชิงคัมภีร์คืนหลังจากนั้นแล้วกัน   เคน: พวกนายอยู่เฉยๆ เดี๋ยวฉันจัดการเอง พยายามอย่ายั่วโมโหพวกมันนะ ซึคุเนะ: นายมีแผนสินะ?   – ดีมาก ส่งมาให้ง่ายๆแบบนี้สิ จะได้ไม่มีใครเจ็บตัว พวกฉันก็ไม่ใช่ว่าจะใจร้ายอะไร – ฮ่าฮ่า น่าสงสารกันจริงๆ ท่าทางจะกลัวน่าดู    โอ๊ะ นินจาหญิงคนนั้นน่ารักจังเลยนะนั่น   ซึคุเนะ: อย่ามายุ่งกับเธอนะ!! ศัตรู:…