ฮาตาเกะ เคน ตอนพิเศษ 9 : ภารกิจคุ้มกันสาวสวย (ตอนที่ 2)
ซึคุเนะ: ไง ไทชิโร่ มีอะไรผิดปกติมั้ย?
ไทชิโร่: นี่พวกนายมาแอบอู้อะไรอยู่ตรงนี้กันฟะ คุณนานะสั่งให้เฝ้ายามรอบๆ ตอนที่เธอแช่น้ำร้อนอยู่ไม่ใช่รึไง นี่นายก็เป็นไปกับมันด้วยเหรอเนี่ย ซึคุเนะ?
เคน: ไม่มีอะไรต้องห่วงหรอกน่า มีจูนินคุ้มกันตั้ง 4 คน ใครมันจะกล้ามาแอบดูเธอกัน
ไทชิโร่: นายนี่มันไม่เคยใส่ใจผู้ว่าจ้างเลยจริงๆ นะ ดูเจ้าซันโชวสิ มันเดินตรวจรอบๆ ไม่หยุดเลยนะเฟ้ย
ซึคุเนะ: ฮ่าฮ่า ก็นะ เจ้าหมอนั่นสงสัยจะหลงคุณนานะน่าดู
ซันโชว: เฮ้ย แก!!
ไทชิโร่: ซันโชว มีอะไร!?
ซันโชว: ไอ้โรคจิตนั่น ฉันจะฆ่ามัน
เหวอ โดนจับได้แล้ว!!
เคน: กล้ามาก! ไม่เห็นหัวพวกฉันที่เฝ้าอยู่รอบๆ งั้นเรอะ!
ไทชิโร่: ไอ้คนที่แอบอู้อยู่นั่นน่ะไม่มีสิทธิ์มาพูดหรอกนะเฟ้ย!
ซันโชว: กล้าดียังไงมาแอบดูคุณนานะอาบน้ำ! ตายซะเหอะ!!
เคน: เฮ้ยพวก ใจเย๊น!! จับเป็นก็พอเฟ้ย! จับเป็น!
เคน: ซึคุเนะ เอาเจ้าซันโชวไปมัดไว้ก่อนเดี๋ยวทางนี้พวกฉันจัดการเอง ไม่งั้นหมอนั่นตายแหง
ซึคุเนะ: เข้าใจแล้ว
ซันโชว: ปล่อยนะโว้ย!!
นานะ: เล่นอะไรของเขากันอยู่น่ะเสียงดังจริง ทำไมชอบทำตัวเหมือนเด็กกันจังนะ
ชิ!!
อะไรเนี่ย เศษผ้า?
เคน: ไอ้เวร นอกจากจะถ้ำมองแล้วยังเป็นโจรขโมยชุดชั้นในด้วยเรอะ!? นี่มันของยัยนานะ
ไทชิโร่: เฮ้ย!!
เคน: คิดว่าจะหนีจากฉันพ้นหรือไง ไอ้โรคจิต!
ไทชิโร่: เวร มันโดดลงบ่อน้ำร้อนฝั่งผู้หญิงไปแล้ว!
เคน: ไทชิโร่ นายรอจับตัวมันอยู่ตรงนี้นะ
เคน: เสร็จฉันล่ะ
– เหวอ!!
ย้ากกกกก!!!
เคน: ได้ตัวแล้ว
ไทชิโร่: เจ๋ง!!
ว้ากกก!!
อูย เจ็บๆๆ
ไทชิโร่: เคน เป็นไงมั่ง?!
เคน: ไม่เป็นไร ดีที่มันไม่สูงมาก
นานะ: คุณตรงนั้นน่ะ… ลื่นล้มเหรอคะ? เป็นอะไรมากมั้ยคะ?
เคน: (ซวยแล้ว!! นั่นมันเสียงยัยนานะ)
นานะ: เจ็บตรงไหนหรือเปล่าคะ?
เคน: ม..ไม่เป็นไรค่า แค่สะดุดล้มนิดหน่อยแค่นั้นเอง…
นานะ: แน่ใจนะคะ?
เคน: (อย่าเข้ามานะเฟ้ย!)
เคน: ก..กำลังจะออกไปพอดีเลยค่า… ขอตัวนะค้าา
นานะ: เอ๋?
เคน: (รอดแล้ว!!)
เคน: เหวอ ขอโทษครับ!!
เคน: เฮ้ย มิราอิจัง!!
มิราอิ: เอ๋ รู้จักฉันด้วยเหรอคะ? (สวยจัง)
เคน: หา เปล่า! เอ่อ.. ใช่… เอ้ย ไม่สิ!
เคน: ต้องขอตัวก่อนนะค๊าา
มิราอิ: อ้าว เดี๋ยวสิคะ
มิราอิ: นั่นรุ่นพี่เคน… ใช่มั้ยคะ?
เคน: (สมกับที่เป็นแฟนของฉันจริงๆ…)
มิราอิ: ใช่จริงๆ ด้วยสินะคะ
มิราอิ: เข้ามาทำอะไรฝั่งผู้หญิงกันคะ? แถมยังสภาพนั้นอีก อย่าบอกนะว่าเข้ามาถ้ำมองน่ะ!?
เคน: จะบ้ารึไง ไม่ใช่นะ! ฉันกำลังจับไอ้โรคจิตถ้ำมองอยู่
มิราอิ: เอ๋ พวกถ้ำมองงั้นเหรอ!?
นานะ: พวกถ้ำมองงั้นเหรอ มันอยู่ไหนเหรอคะ!?
มิราอิ: ไอ้โรคจิตถ้ำมองที่ว่าน่ะ…
มิราอิ: ก็อยู่นี่ไม่ใช่รึไง!!
เคน: แอ๊ก!!
เคน: อูย เจ็บๆ…
นานะ: กรี๊ดด!!
เคน: มิราอิจัง มันเจ็บนะ! นี่เธอชกแฟนตัวเองงั้นเหรอเนี่ย หา! ครั้งแรกเลยนะที่เธอชกฉันน่ะ ครั้งแรกเลย!
มิราอิ: ยังจะมาพูดแบบนี้อีกเหรอ ฉันไม่เคยคิดเลยนะว่ารุ่นพี่จะเป็นคนแบบนี้น่ะ!
เคน: หา นี่เธอคิดว่าฉัน…
ไทชิโร่: เฮ้ย เคน เป็นยังไงบ้างวะ ข้างในเอะอะอะไรกันน่ะ?
เคน: เฮ้ย…
มิราอิ: เอ๋?
ไทชิโร่: ทำอะไรอยู่วะ?
เคน: เฮ้ย พรวดพราดเข้ามาได้ไงวะ เจ้าบ้า!
– กรี๊ด!!
ไทชิโร่: ก็นายไม่ออกไปสักทีนี่หว่า เมื่อกี้เสียงเอะอะอะไรกันน่ะ? แล้วนั่นใครน่ะ มิราอิเหรอ?
เคน: เออ ออกไปก่อนสิโว้ย!
ไทชิโร่: เหวอ คุณนานะ!! ขอโทษครับ จะออกไปเดี๋ยวนี้ล่ะครับ!!
เคน: ไทชิโร่ จับตัวหมอนั่นได้มั้ย?
ไทชิโร่: แน่นอน คุณคิบะพาตัวไปแล้วน่ะ เจ้าหมอนั่นน่ะตามคุณนานะมาตั้งแต่หัวค่ำแล้ว ทั้งถ้ำมองทั้งขโมยชุดชั้นในเธอ โชคดีที่จับตัวได้ตั้งแต่วันแรกล่ะนะ
นานะ: เอ๋!!
เคน: เจ็บ…
มิราอิ: ยังเจ็บอยู่เหรอคะ? ขอโทษจริงๆ นะคะ…
เคน: ไม่ได้หมายถึงที่หน้า หมายถึงที่หัวใจนี่…
เคน: ทั้งๆ ที่เราก็รู้จักกันมาตั้งนานแล้ว และเธอน่าจะรู้จักฉันดีแท้ๆ แต่ฉันกลับไม่มีความน่าเชื่อถือในสายตาเธอเลยสินะ… แค่คิดขึ้นมาน้ำตามันก็จะไหลล่ะ
มิราอิ: ก..ก็เห็นรุ่นพี่บอกว่าต้องมาเฝ้าคุณนานะที่นี่ แต่ฉันหารุ่นพี่ไม่เจอ ดันมาเจอในห้องอาบน้ำฝั่งผู้หญิงแบบนี้ ใครมันจะไปทันคิดล่ะคะว่ากำลังจับพวกถ้ำมองอยู่น่ะ
เคน: ช่างมันเถอะ ยังไงฉันมันก็ไม่มีความน่าเชื่อถือในสายตาเธออยู่แล้วนี่!
มิราอิ: ไม่ใช่แบบนั้นนะคะ…
มิราอิ: ท…ทำยังไงถึงจะหายโกรธคะ? (ดูทำหน้างอนเข้าสิ…)
เคน: จะ-ยอม-ทำ-ให้-ทุกอย่างเลย… ใช่เปล่า?
มิราอิ: ค่ะ…
เคน: จริงอะ!? เธอสัญญาแล้วนะ!
มิราอิ: ค..คิดจะให้ทำอะไรกันคะ?
เคน: ถ้างั้นล่ะก็…
นานะ: ฉันเสร็จแล้ว!
นานะ: ฉันง่วงแล้ว! รีบพาฉันกลับที่พักได้แล้ว!
เคน: เฮ้ยเดี๋ยวสิ อย่าดึงได้มั้ยเนี่ย!
เคน: มิราอิจัง เดี๋ยวฉันไปส่งนะ รอนี่แป๊บนึง
นานะ: นี่คุณทำหน้าที่เป็นบอดี้การ์ดฉันอยู่นะ! ทำไมถึงชอบทำอะไรตามใจตัวเองแบบนี้เรื่อยเลย
มิราอิ: ไม่เป็นไรหรอกค่ะ รุ่นพี่ทำภารกิจต่อเถอะ
มิราอิ: ไว้เจอกันพรุ่งนี้นะคะ รุ่น-พี่-เคน
เคน: ก..ก็ได้จ้ะ
นานะ: เดินเร็วๆ หน่อยสิ ก็บอกว่าฉันง่วงไง!
เคน: เฮ้ย รู้แล้วน่า ก็บอกว่าอย่าดึงไง! แล้วเจ้าสามคนนั้นอยู่ไหนกันเนี่ย โธ่!
นานะ: มันหน้าที่ของคุณนะ อย่าบ่นนักได้มั้ย!
เคน: เธอนี่มันน่ารำคาญเป็นบ้าเลย!
นานะ: ว่าฉันแบบนี้อีกแล้วนะ ไม่เคยมีใครกล้าว่าฉันแบบนี้มาก่อนเลยรู้มั้ย ตาบ้า!
เคน: เออสิ เธอถึงได้นิสัยเสียแบบนี้ไง
มิราอิ: (พวกเขาอยู่ด้วยกันแค่อาทิตย์เดียว แต่สนิทกันขนาดนี้เลย…)
นานะ: คุณนี่นะขนาดทำภารกิจอยู่ยังแอบไปหาแฟนบ่อยๆ คราวนี้ถึงกับนัดมาเจอกันที่นี่เลยเหรอ? ไม่รู้จักใส่ใจผู้ว่าจ้างเลยรึไง
เคน: พูดอะไร มิราอิจังเธอแค่มาแช่น้ำร้อนหลังทำภารกิจของเธอเสร็จ ก็แค่บังเอิญเจอกันเฉยๆ (จริงๆ ก็ไม่เชิงว่าบังเอิญหรอก)
ผู้ติดตาม: คุณหนูนานะ เขาดูเป็นยังไงบ้างครับ?
นานะ: เพอเฟ็คมากเลยล่ะ แต่เสียทีเขาชอบทำอะไรตามใจตัวเองมากเกินไปหน่อยน่ะ
ผู้ติดตาม: แล้วคุณหนูคิดว่ายังไงครับ จะไปหาคนใหม่ที่หมู่บ้านอื่นดีมั้ยครับ?
นานะ: ไม่ล่ะ ฉันเลือกเขานี่แหละ
นานะ: ฉันมั่นใจว่าท่านพ่อจะต้องชอบเขาแน่ๆ
เคน: มิราอิจัง
มิราอิ: รุ่นพี่ ทำไมมาแต่เช้าเลยล่ะคะ แล้วคุณนานะล่ะ?
เคน: เจ้าสามแสบดูแลเธออยู่ ฉันแอบหนีมาแป๊บนึงน่ะ
มิราอิ: อีกแล้วเหรอเนี่ย จริงๆ เลย…
เคน: ฉันจะมาบอกเธอว่านานะจะเดินทางกลับเย็นนี้น่ะ ไม่รู้ว่าทำไมถึงเปลี่ยนใจรีบกลับ ทั้งๆ ที่ตอนแรกเธอตั้งใจจะอยู่เที่ยวโคโนฮะอีกสักอาทิตย์นึงแท้ๆ
มิราอิ: เอ๋ กระทันหันแบบนี้เลยเหรอคะ?
เคน: ก็ดีนะ จะได้จบภารกิจนี้เร็วๆ สักทีน่ะ
เคน: ฉันจะรีบกลับนะ น่าจะใช้เวลาสัก 2-3 วัน หืม..เธอเป็นอะไรหรือเปล่าน่ะ?
มิราอิ: เธอจะยอมปล่อยให้รุ่นพี่กลับมาง่ายๆ เหรอ?
เคน: เอ๋ พูดอะไรของเธอน่ะ?
มิราอิ: ก..ก็ดูเหมือนเธอจะชอบรุ่นพี่นี่นา…
เคน: อ๋อ ก็แน่ล่ะ ก็ฉันหล่อนี่ เธอก็ต้องชอบน่ะสิ
มิราอิ: ยังจะมาพูดล้อเล่นอีกเหรอคะ!
เคน: หืม นี่เธอคิดมากเหรอเนี่ย? น่ารักชะมัด
มิราอิ: ป..เปล่านะคะ!
เคน: ไม่ต้องห่วงหรอกน่า นานะน่ะสวยก็จริง แต่ฉันไม่ได้สนใจเธอเลยสักนิดนะ
มิราอิ: ไม่เลยสักนิดเหรอ? เธอสวยออกซะขนาดนั้นนี่
เคน: ฮ่าฮ่า โธ่เอ้ย..คิดมากอยู่จริงๆ ด้วยสินะ ฉันไม่สนใจเธอหรอก เธอไม่ใช่แบบที่ฉันชอบเลยสักนิด
มิราอิ: เห แล้วชอบแบบไหนเหรอคะ?
เคน: ก็ต้องแบบเธอน่ะสิ!
มิราอิ: เอ๋ รุ่นพี่ชอบผู้หญิงผมสั้นหรอกเหรอคะ?
เคน: ผมยาวสิ
มิราอิ: แล้วชอบผู้หญิงหน้าอกใหญ่แบบเธอหรือเปล่าคะ?
เคน: ก็ต้องชอบน่ะสิ!
มิราอิ: เสียใจด้วยจริงๆ นะคะ ที่แฟนของรุ่นพี่น่ะไม่มีอะไรตรงตามที่รุ่นพี่ชอบเลยสักอย่าง!
เคน: อ้าว เดี๋ยวสิ มิราอิจัง
เคน: ก็รู้อยู่ว่าฉันเป็นพวกชอบพูดตรงๆ ไม่คิดหน้าคิดหลัง ยังจะมาถามให้ตัวเองหงุดหงิดทำไมล่ะนั่นน่ะ ผู้หญิงนี่พิลึกจริงๆ เลย ฮ่าฮ่า
มิราอิ: อย่ามาหัวเราะนะ ตาคนไม่มีความละเอียดอ่อน!
เคน: มิราอิจัง ฉันรักเธอคนเดียวนะรู้ใช่มั้ย ฉันจะรีบกลับ เชื่อใจฉันนะ
มิราอิ: ฉันเชื่อใจรุ่นพี่อยู่แล้วค่ะ
เคน: ถ้างั้น… ตอนนี้ฉันจูบเธอได้ใช่มั้ย?
มิราอิ: ไม่ได้ค่ะ! ตอนนี้ฉันอยู่ระหว่างทำหน้าที่อยู่นะ รุ่นพี่
มิราอิ: รุ่นพี่ก็กลับไปทำภารกิจของตัวเองต่อได้แล้วค่ะ
เคน: เธอนี่มันใจร้ายเป็นบ้าเลย มิราอิจัง…
